vrijdag 5 oktober 2007


SLAKKENSOORT NU BEKEND

De Kleine Wijngaardslak of Segrijnslak

Een poosje terug had ik een door An gemaakte foto geplaatst bij een bericht over Huisjesslakken en daarbij een vermoeden uitgesproken dat het wel eens een klein exemplaar van de Wijngaarslak zou kunnen zijn. En ja ik weet ook wel dat die groter kunnen zijn en uit Zuid Europa komen, maar ze zijn intussen ook in Nederland verwilderd en het had even goed een jonkie kunnen zijn. Ik vroeg ook om suggesties en er kwamen vier reacties met andere speculaties. Maar zover bleek ik er dus toch niet naast te zitten, want het blijkt de Kleine Wijngaardslak te zijn, ook bekend als Segrijnslak. In Latijns-wetenschappelijke termen de Cornu Aspersum en vroeger Helix Aspersa genoemd. Ook deze slak is niet inheems en is vanuit Zuid Europa hiet terechtgekomen via import van planten en groenten. Dit is ook het soort slak zoals ik ze van vroeger ken van de tuin in Zeeland. We hadden er soms heel veel, het was haast een plaag, en mijn moeder trapte ze dood met haar voet en ze droeg dan klompen en zoals An ook al in een reactie schrijf over het (per ongeluk) doodtrappen van naaktslakken hoor je dan een geluid, in het geval van een huisjesslak dus "kraak-spletz". Akelig om te zien en horen, maar ze waren werkelijk een plaag en vraten veel van de groente in de moestuin op, dus echt protesteren deed ik niet. Alles liever dan slakkengif gebruiken !

Ook heb ik eens een keer waargenomen dat een Merel zo'n slak bij zijn lijf te pakken kreeg (nog voordat de slak zich terugtrok in zijn huisje en het "deurtje" dichtdeed) en em dan in zijn bek meenam naar een tegelpad en net zo lang met het slakkenhuis op het steen sloeg tot de schelp openbrak en de Merel em kon oppeuzelen.

Iets soortgelijks doen ook Kokmeeuwen aan de kust met dijken met de grote zeeslak de Wulk. Het huis van de Wulk is veel dikker en harder en natuurlijk zijn ook Kokmeeuwen groter dan Merels maar het principe is hetzelfde. Die Meeuwen vingen dan de slak bij laag water als ie buiten zijn huisje was met zijn lichaam en de Kokmeeuwen gingen er dan mee de lucht in en lieten de Wulk vallen op de basaltblokken van de dijk, hopend dat ie zou openbarsten en indien dat niet bij de eerste keer succesvol werd dezelfde methode herhaald.

Kokmeeuwen zijn echte survivors, net als Blauwe Reigers en zich intussen zo aanpassen aan de stedelijke omgeving en het eetgedag van mensen dat ze liever brood, friet en frikandellen eten. Ik ben blij dat ik nog het echte natuurlijke eetgedrag zelf geobserveerd heb vroeger, ik heb ook wel eens reigers kikkers zien vangen of kleine visjes. Heerlijk om te zien !

Maar ik dwaal af en dreig te nostalgisch te worden.

N.B. Dank aan J. die me via foto's uit zijn tuin attendeerde op het huisjesslakken soort per email i.p.v. via een reactie. Helaas kan je op een blog geen reacties plaatsen met een foto erbij, en anderzijds had ik ook zelf al aangekondigd op het slakkensoort terug te komen, bij deze dus :)