zondag 18 mei 2008


BOTERBLOEMEN IN WEILANDJE


Een foto die ik nog was vergeten uit de serie van 1e pinksterdag en gemaakt in natuurgebied De Heinis. Ik had in de omschrijving over dat gebied / ecosysteem al eerder geschreven dat het botanisch gezien een lappendeken is van watertjes (wielen), weilandjes en stukjes ooijbos en taluden langs een zeer oude dijk. Verwacht er geen super zeldzame dingen maar mooi is het er wel en gelukkig ook redelijk rustig; weinig mensen die er hun hond uitlaten en ondanks de zeer nabije snelwegen enzo ook best stil, je kan er bepaalde insekten horen "zoemen".

Ik heb er zelfs voor het eerst in mijn leven een bloeiende Pinksterbloem gezien en dat nog wel op 1e Pinksterdag en ik dacht altijd dat dat een zeer zeldzame plant was maar bij nazoeken schijnt ie dus vrij algemeen te zijn. Helaas is de foto daarvan onscherp dus zal ik niet op de blog zetten nu.

Die plant kom ik vast nog wel eens tegen.

Afgelopen weken kom ik overal Boterbloemen tegen, die zijn echt behoorlijk algemeen en zie je op veel plekken, ook in parkjes en in bermen en zowel ikzelf als An hebben die van dichtbij proberen te fotograferen maar dat gaat steeds mis :(

De bloemblaadjes hebben een dermate natuurlijke glans dat ze zo veel licht vangen dat de foto's steeds overbelicht geraken en dat je eigenlijk alleen de omtrek van de bloemen kunt zien en niet de stampers en de meeldraden. Het is een kwestie van de foto onderbelichten en dan zou het wel moeten lukken maar niet alle camera's kunnen dat aan en hoewel dat met mijn nieuwe camera wel zou moeten kunnen is het me toch nog niet gelukt. Ik ken wel mensen die een perfecte foto zouden kunnen maken maar op deze blog publiceren we alleen eigen foto's, hoe knullig je ze ook vjndt.

Die Boterbloemen komen nog wel een keer qua bloemen want ze bloeien geloof ik een vrij lange periode.

Boterbloemen zijn ook niet zomaar Boterbloemen want er bestaan diverse soorten van maar het ene soort dat je vrijwel overal het meest ziet is de Scherpe Boterbloem en dat "scherp" heeft betrekking op de scherpe insnedes van de vorm van het blad waarvan verderop een foto.

Bovenstaande foto is van een klein weilandje in De Heinis dat vrijwel een monocultuur van die soort Boterbloemen is. Zo je wilt zou je dit dus haast een landschapsfoto kunnen noemen.

Over het algemeen fotografeer ik planten liever van dichterbij, maar ik vind dit toch ook wel een aardige foto en laat ik bij deze ook het begrip landschapsfoto definieeren, het is pas een landschapsfoto als er op de foto de / een horizon te zien is.

WATERMUNT (Deel 1)


Hier een van mijn favoriete autochotone plantjes, de Watermunt, de aartsvader en moeder van veredelde planten die we als kruid of thee allemaal wel kennen: Pepermunt, als thee vooral geliefd en bekend bij de Engelsen die het zelfs in pastilles / snoepjes verwerkten en dat zijn (of waren) de rolletjes Pepermint. Dat is de smaak van Munt op zijn scherpst (ook Pepermunt thee vind ik vrij scherp).

Er is ook nog een leuke anecdote over de averechtse werking die de pastilles kunnen hebben, toen er voor het eerst alcohol conroles door de verkeerspolitie werden gehouden en mensen dachten dat ze een borrel teveel ophadden namen ze zo'n snoepje om de alcohol lucht van hun adem te verhullen maar wat bleek: als je veel van die snoepjes eet krijg je ook een naar alcohol ruikende adem, want wat wil het geval, ook in die snoepjes zit alcohol en dat werd ook gemeten. Uit ongeloof heb ik het vroeger wel eens getest door een vlammetje tegen zo'n snoepje aan te houden en het fikte als een gek, maar goed, ik zou het hebben over het plantje Watermunt.

Een andere nauw verwantte soort die er misschien ook wel uit voorkomt is de Kruizemunt en die wordt weer heel veel als thee gedronken door Arabische mensen uit Noord Afrika en de smaak daarvan is minder scherp dan die van Pepermunt. Het wordt door die mensen als ze het op traditionele manier doen in piepkleine beschilderde glaasjes gedronken. Glaasjes zo groot als een borrelglaasje voor Jenever zouden de Hollandse boeren zeggen :) Bij het serveren van die thee gaat er vaak ook een flinke lepel Honing doorheen en dat maakt em nog zoeter dan ie van zichzelf al is.

Als puber al verbouwde en kweekte ik de officieele kruiden in een stukje tuin dat ik van mijn vader mocht gebruiken dus Pepermunt kende en had ik al wel maar ik weet nog als de dag van gisteren hoe en wanneer en waar ik Watermunt ontdekte en op een bepaalde manier was die ontdekking een eyeopener (n.l. dat er in de natuur ook inheemse planten zijn waarvan kruiden, groenten en noem maar op afstammen en eigenlijk veel authentieker (ik zeg niet beter ) zijn.

Ik lag als 16jarige ofzo te lanterfanteren in een berm langs een sloot in mijn geboortedorp en ineens rook ik een aangenaamde zeer opvallende geur en ging zoeken tussen de planten waar die geur vandaan kwam en zo kwam ik dus voor het eerst de Watermunt tegen. Ik rook em al voordat ik de plant nog maar had aangeraakt.


De bladeren neigen qua kleur soms een beetje naar het grijze soms naar het purpere en ook zijn de bladeren en stengels een beejte bedekt met hele fijna haartjes. Als je de bladeren droogt voor bijvoorbeeld thee zien de droge bladeren er daardoor een beetje viltachtig uit.

De kleur van de bladeren is afhankelijk van waar ie groeit en hij kan zowel op land als in het water (meestal wel langs de oever) groeien. Hoe meer nabij of in het water hoe meer purperachtig de bladeren worden. De hoofdstengel van de plant is eigenlijk altijd donker purper van kleur.


De plant hoort bij de Lipbloemigen zoals diverse andere bekende kruiden maar bijv. ook de diverse soorten Dovennetels en ook de hiervoor genoemde Wolfspoot.

Watermunt krijgt kransvormige roze bloemen, en als je em wilt gebruiken als kruid of voor thee moet je em plukken voordat ie bloeit. Als planten gaan bloeien loodsen ze hun etherische olieen naar hun bloemen en die oloieen zijn aan de bloemen veel moeilijker te onttrekken dan aan de bladeren. Dit geld voor alle planten die je als kruid of thee wilt gebruiken. Trouwens het drogen van kruiden bladeren moet ook in het donker, en mensen zijn al snel geneigd om dat in fel zonlicht te doen maar dat werkt dus averechts, je moet ze opdrogen, niet uitdrogen (dan verdampen de etherische olieen).

Watermunt = Mentha Aquatica

Het beige "ding" dat je rechts in het water ziet drijven is een uitgebloeide bloem van Lisdodde waarover ik het in het bericht over de Gele Lis al had.


WOLFSPOOT


Een poosje geleden twijfelde ik of ik heel jonge exemplaren van de plant Wolfspoot had gevonden in het Westerpark maar dat bleek de Grote Ratelaar te zijn.

DIT is de Wolfpoot, vorige zondag 11 mei gevonden in De Heinis. Ze bloeien nog niet maar klein zijn ze ook niet meer. De witte bloemetjes komen in kransen rondon de oksels van de bladeren.

Ze doen het goed in De Heinis, er staan er best veel en het is ook typisch hun soort biotoop, langs de oevers van watertjes.

GROTE BEER RUPSEN


Er was al eerder een foto van An getoond van een dergelijke Rups in haar tuin, dus het voegt niet echt veel toe qua observatie van het soort maar het lijken er steeds meer te worden.

En wederom op Balsemien, blijkbaar een favoriet voedsel van ze.

Ook plaats ik de foto omdat bij het linker exemplaar de witte stippen op de zijkant van het lichaam erg goed te zien zijn, en dat duidt op het soort: hier gaan Grote Beervlinders uitkomen. Die hopen we binnenkort ook te tonen maar die zijn natuurlijk stukken bewegelijker dan Rupsen dus lastiger te fotograferen.

Ook lijkt het wel of die borstelharen op hun lijf langer zijn dan op de vorige foto. Het begint haast te lijken op die van Stekelvarkens (niet te verwarren met Egels).

FUUT MET 2 JONGEN


We hadden al een foto van een Futennest en een Fuut in zijn eentje, hierbij eentje met 2 jongen die al vrij groot zijn.

An heeft ze vanochtend gefotografeerd in een slootje in de wijk Muggenburg in Schagen.

De jongen zijn intussen te groot om op de rug van een ouder mee te liften maar An had nog wel gezien dat ze het nog proberen, maar het is tijd om zelf te gaan zwemmen, wat ze vast allang konden denk ik.