EEN BALSEMIENACHTIGE


Dit is een nog vrij jong exemplaar maar toch is het plantje al aangevreten. Ik heb het wel eens eerder gezien maar toch kan ik het niet helemaal met zekerheid thuisbrengen.

Tijdens de wandeling was ik tesamen met een vriend en we dachten allebei aan een verwilderd exemplaar van de tuinplant Reuzenbalsemien (ook wel Springbalsemien genoemd). Maar nu ik de bladeren thuis vergelijk met foto's daarvan twijfel ik daar toch weer aan.

Ik denk nu eerder aan het verwante Klein Springzaad dat al veel langer inheems is maar dat oorspronkelijk uit de westelijke Himalaya komt.

Klein Springzaad wordt iets van een halve meter hoog en de Reuzenbalsemien kan wel 2 meter hoog worden.

De familie van beide soorten is die van de Balsemienachtigen. Beide soorten hebben later in het jaar vruchtdozen waaruit bij de geringste aanraking de zaden meters ver kunnen wegspringen en waardoor ze zichzelf enorm kunnen uitbreiden. Zo zag ik er vorig jaar aan het oostelijk einde van de Hervensedijk richting Rosmalen in de Heinis 100en exemplaren van de Reuzenbalsemien staan.

Klein Springzaad = Impatiens Parviflora.
Reuzenbalsemien = Impatiens Glandulifera.

BLOEIENDE AKKERWINDE (?)

Een poosje terug toonde ik al een plantje dat 1 van de Windesoorten is, ofwel Haagwinde of Akkerwinde.

Dat eerdere exemplaar bloeide nog niet maar deze wel. Die bloemen bloeien maar 1 dag en ze gaan bij donker weer ook dicht, maar afgelopen woensdagmiddag 28 mei was het prachtig zonnig weer dus ze stonden helemaal open en dan hebben ze een kelkachtige vorm waardoor ze in diverse dialecten pispotjes worden genoemd.

Ik heb niet de alertheid van geest gehad de soort te determineren en ik had ook geen determinatie Flora bij me en dan nog zou het lastig blijven. Van de Akkerwinde wordt gezegd, las ik pas zoeven, dat de bloemen naar Vanille ruiken, maar gezien de nauwe verwantschap kan ik me voorstellen dat dat bij Haagwinde ook het geval is.

Een kenmerk van de bloemen van de Haagwinde is dat ze vrijwel altijd spierwit zijn, zo herinner ik ze me ook van in de vroegere tuin. Slechts zelden zijn ze een beetje roze. Bij de Akkerwinde is het qua kleur net andersom; roze met wat wit, dus ik ben geneigd te denken dat dit Akkerwinde is .....

ECOSYSTEEM SPOORDIJKJE

Gisteren toonde ik al wat planten die groeien langs een oud spoordijkje aan de zuid(west)kant van 's-Hertogenbosch. Het is een oud industriespoorlijntje tussen de stad en de regio die de Langstraat wordt genoemd met dorpen zoals Vlijmen en Waalwijk, waar een leer- en schoenenindustrie was. Het lijntje is circa 100 jaar geleden aangelegd en in de vroege 70er jaren in onbruik geraakt. Het lijntje stond in de volksmond bekend als het Halvezolenlijntje.

Een stuk verderop gaat ie over een spoorbrug die in afgelopen jaren is gerestaureerd en die loopt over het moerasgebied de Moerputten dat tegenwoordig eigendom is van Staatsbobgeheer. Ditmaal was ik op het voorste stukje dijk (waar ie enkele 100en meters het station heeft verlaten).

Een officiele naam voor het dijkje kan ik niet vinden. Aan de zuidkant grenst het aan de graslanden van de Gement en vlak naast de dijk zijn in afgelopen maanden diverse bomen gekapt omdat daar de Gementweg moet komen. Dicht daarbij zag ik dus dik een week geleden een Vos.

Aan de andere kant van de dijk liggen een voormalige legerkazerne en de panden en terreinen van de School voor de Toekomst en het Koning Willem 1 College (dat op de achtergrond van de foto van de Vlierstruik van gisteren te zien was). Al die gebouwen liggen aan de Vlijmenseweg.

Via een hobbelig pad kan je vanaf die Vlijmenseweg op het dijkje komen. Het treinspoor en de bielzen zijn al decennia geleden verwijderd, maar de kiezelstenen zoals je die altijd tussen het spoor ziet liggen er nog steeds wel, waardoor het er vrij ruw is en je het ruderaal terrein kunt noemen.

Wat er zoal groeit heb je al iets van gezien, vandaag nog meer, en de planten die ik het bijzonderst vond bewaar ik tot morgen.