woensdag 25 juni 2008


WOUW Deel 3: de gehele plant



Hier de gehele plant en dit was nog niet eens het grootste exemplaar.

Mijn eerste reactie was: goh, de vorm lijkt sprekend op een "kerstboom".

Ook moet ik nog vertellen dat het officieel een 2jarige plant is, net als de Teunisbloem waar iemand me op attendeerde dat die ook tweejarig is.

Al moet ik ook zeggen dat 2jarig en de term "vaste plant" soms zowat in elkaar overlopen. Indien de omstandigheden gunstig zijn kunnen 2jarige planten zich soms gaan gedragen als vaste planten zolang de wortel de winter overleeft. Een voorbeeld zijn de Stokrozen hier in de straat die er al 10 jaar staan en officieel ook 2jarig zijn maar al jaar-in-jaar-uit uitlopen in het voorjaar. Sterker nog, als het een lange zomer is en de bloemen al afgestorven zijn beginnen ze in het najaar opnieuw al zijn dat vergeefse pogingen van de planten, meestal worden dan in de overgang van herfst naar winter de tweede bloemknoppen ten slachtoffer aan koude of zelfs vorst.

WOUW Deel 2: de bladeren


Omdat de aren zo zeer de aandacht trekken zou je bijna vergeten naar de bladeren te kijken dus vandaar ook deze foto.

Die bladeren zitten meer onderaan en voornamelijk aan de hoofdstengel.

WOUW Deel 1 (de aren)


De vorige foto van de bloemen van de Teunisbloem was gemaakt op hetzelfde ruderaalterrein als deze foto.

Het is een oud stuk spoordijk net buiten het NS station van 's-Hertogenbosch, zeg maar het eerste stuk van het vroegere Halvezolenlijntje richting Waalwijk etc. Laatst had ik ook al een hele serie planten gefotografeerd verderop op dat dijkje. Dit stuk sluit daar niet meer op aan sinds enkele jaren geleden het spoorviaduct over de Vlijmenseweg is afgebroken.

Net als dat dijkje verderop zijn de rails en bielzen allang verwijderd. Wat er nog wel ligt zijn de kiezelstenen en de grond is zand en dit soort terrein trekt speciale planten aan en daar zal ik vandaag en daarna een en ander van tonen. Allemaal foto's die ik afgelopen maandagmiddag 23 juni heb gemaakt.

Om te beginnen deze reusachtige plant, de Wouw. In mijn recente plantengidsen van 1975 en 2004 staat ie niet vermeld maar wel in Wolters Zakflora uit 1915. In dat boek maar ook op http://wilde-planten.nl/wouw.htm wordt beweert dat ie als ie in de zon groeit ie wel een meter hoog worden maar laat ik je vertellen dat er op dit terrein divers exemplaren staan die zowat 2 meter hoog zijn, echt waar. Zo groot als deze had ik em nog nooit gezien. Laatst had ik bij het ouwe Kruithuis al zo'n aar boven andere begroeiing uit zien steken en deed me toen denken aan de aar van Agrimonie en hoewel ik daar de bladeren niet kon bereiken en zien (vanwege omringende Brandnetels en Distels) zag ik al wel dat het geen Agrimonie was, maar wat dan wel ?

Hier kwam ik em dus tegen in volle glorie en ik moet zeggen, zeer indrukwekkend.

De plant komt van origine uit zuidoost Europa en noord Afrika maar is al in de prehistorie verspreid geraakt in heel Europa omdat ie gekweekt werd om er gele verfstof uit te maken. De plant bevat de kleurstoffen Luteoline en Apigenine. De grootste concentraties bevinden zich in de spruiten en de zaden. Voor de verfwinning werd ie eerst in water gekookt met oude urine om het uittrekken van de verfstoffen te beorderen.

De plant is in Nederland vrij zeldzaam behalve in Zuid Limburg en in de duinen van Holland en Zeeland en daar groeit ie ook wel op dijken. In het rivierengebied komt ie ook wel voor en met name op oude spoordijken zo las ik en dat klopt dus precies.

De naam Wouw voor een plant was me onbekend en het was ook een vriend die em wist te determineren waarvoor dank.

Ik kende de naam Wouw wel als naam van een aantal roofvogels en als naam van een dorp tussen Bergen op Zoom en Roosendaal.

Als plant heet ie in Latijns-wetenschappelijke termen: Reseda Luteola.