ASTRONOMIE IN AUGUSTUS:

VALLENDE STERREN

Zoals de meesten wel zullen weten is augustus de maand van de vallende sterren al wil het wel eens al in eind juli beginnen. Ook dit jaar, alleen kwam ik er te laat achter.

In de nacht van zaterdag 26 op zondag 27 juli waren er al 2 van zulke meteorenzwermen in 1 nacht maar daar zou zowieso weinig van te zien zijn geweest want dat spektakel vond zeer dichtbij de horizon plaats. Dat waren de Alfa-Capricorniden en de Delta-Aquariden.

Binnenkort zijn er 2 nachten dat het wellicht beter te zien zal zijn (het weer speelt ook altijd mee). Dat zijn:

* Dinsdag 12 augustus: Perseïden: Snel, nalichtende sporen, helder, aantal ongeveer 75 per uur.
* Zondag 18 augustus: Cygniden: Traag, korte sporen, vaak exploderend, aantal ongeveer 5 per uur.

Qua hoogte boven de horizon zijn de omstandigheden stukken beter, ze zijn te zien op meer dan 45 graden boven de horizon.

* Die van 12 augustus zijn het best te zien tussen 1 uur 's-nachts en 6 uur 's-ochtends omdat vlak voor 1 uur 's-nachts de maan ondergaat.
* 18 augustus is veel minder gunstig omdat het op 16 augustus volle maan is.

Jammer dat er die 18e augustus wellicht weinig te zien zal zijn, want ze zien exploderen heb ik nog nooit meegemaakt.

REUZENBOVIST # 2

Dit zijn twee kleinere en jongere exemplaren. In dat stadium zijn ze nog veel ronder, pas later worden ze wat ovaler. De grootste van de 2 op deze foto is zo groot als een volleybal.

REUZENBOVIST # 1


Deze soort werd mij lang geleden getoond in een weiland in Zeeland, een weiland waar Schapen hadden gegraast en gepoept hadden en juist dat zou de ideale biotoop voor deze Reuzenbovist zijn.

In mijn Paddenstoelenboek lees ik dat ie inderdaad op bemeste weilanden en hooilanden groeit, maar ook wel op vuilstortplaatsen en Brandnetel vegetaties en in dit geval in het loofbos waar ook de soort uit he vorige bericht groeit. Amper 2 meter er vandaan.

Een ieder die ze voor het eerst met eigen ogen ziet is totaal verbaasd over de grootte, wel tot 40 centimeter groot. Ook maken ze de indruk alsof het een soort ballen zijn die los op de grond liggen. Hier ter plekke stonden 4 exemplaren, hier de grootsten, in het volgende bericht nog een foto van 2 kleinere exemplaren.

Zolang ze helemaal wit zijn zijn ze eetbaar. Dit is een soort waarvan ik dat met zekerheid durf te zeggen omdat ik ze indertijd zelf gegeten heb. Zodra ze vanuit de onderkant wat bruinig worden door de sporenvorming zijn ze niet meer eetbaar.

Verder moet je weten dat ze zware metalen in hun vruchtlichamen kunnen opslaan, en de concentratie daarvan kan oplopen tot waarden die voor voedingsmiddelen in Nederland en België niet zijn toegestaan.

Opvallend bij deze exemplaren vind ik dat ze aangetast zijn, alsof er een wild dier van gegeten heeft. Met name aan de voorkant van het grote exemplaar lijken het echt knaagsporen. Iemand die weet welk dier er misschien van eet ?

Nog mysterieuzer vind ik het gat bovenop in het midden en daar is zeer geen sprake van knaagsporen, de binnenkant van dat gat is volkomen glad (ik heb er mijn vinger in gevoeld).De grootte van het gat is zo groot als een eierdopje.

Reuzenbovist = Langermannia Gigantea.

KNOLPARASOLZWAM

Deze vond ik afgelopen zondag 27 juli in het loofbos rondom het kasteel van Nederhemert Zuid. Het bos is eigendom van Staatsbosbeheer.

Ook dit is een Parasolzwam maar dan een ander soort, n.l. de Knolparasolzwam.

Er groeien er altijd een paar vlak naast elkaar. De bovenste laag van de hoedduid vormt schilfers / schubben maar het minst in het midden van de hoed.

Knolparasolzwam = Macrolepiota Rhacodes.