GESCHUBDE INKTZWAM


Weer een foto uit Schagen; Paddestoelen aan de rand van een parkeervak.

Het zijn enkele exemplaren van de Geschubde Inktzwam, zowat de meest voorkomende Paddestoel in Nederland. Met name van dit soort (en ook wel andere soorten) groeien ze zowat het hele jaar door, in de winter wel vaak alleen op donkere plekken (zo heb ik in eigen tuin per stom toeval ontdekt).

Het exemplaar rechts is half volwassen, die links is al flink aan het aftakelen.

Na recent microbiologisch onderzoek is men tot de conclusie gekomen dat ie qua systematiek eigenlijk geen lid behoort te zijn van het Inktzwammen geslacht (Coprinus) maar eerder verwant is aan de Champignon. Sommige Paddestoel experts vinden dat ie een eigen geslacht dient te krijgen waarvoor zelfs al een naam is bedacht: Annularius.

De Geschubde Inktzwam schijnt zelfs eetbaar te zijn maar dan wel meteen na het plukken bereid dient te worden. Maar ga niet op mijn woorden af (ik las het ook maar ergens), ik ben verre van een Paddenstoelen expert en heb evenmin culinaire kennis op dit gebied.

GEWONE PAD (ditmaal bruin)


Vorig jaar al toonden we op de blog Padden die An in haar tuin in Schagen had gevonden en die waren allemaal zwart.

Ook eerder dit voorjaar vond ze er eentje die ook alweer zwart was.

Waarvan hun kleur afhankelijk is, is me nog steeds een raadsel. Hier is er eentje in bruintinten zoals ik ze gewend ben van vroeger.

Deze is, als ik het goed onthouden heb, niet in de tuin van An gevonden maar een eindje van huis een paar dagen geleden.

Ik denk dat het qua soort weer een Gewone Pad is, oftewel een Bufo Bufo.

JONGE KOOLMEES


Deze foto kreeg ik in de afgelopen dagen van An. Ze kon zowaar van zeer dichtbij een jonge Koolmees in haar voortuin in Schagen fotograferen.

Ook koolmezen worden wat brutaler zoals ook andere vogelsoorten maar volwassen Koolmezen zijn mensen gewend op een manier dat ze toch liever niet hebben dat een mens te dichtbij komt, en dan ook nog eens met een raar geval in de handen (een fotocamera :))

De jongen hebben blijkbaar een nog wat hoger tolerantiie niveau voor de mensheid.

De foto heeft een wat rare belichting maar dat ligt noch aan de camera noch aan de fotograaf. Er was gewoon een bepaald soort licht.

Wat mij namelijk was opgevallen was dat de Koolmees geen felgele borstveren had. Maar de jongen hebben blijkbaar overall een wat valere kleur veren dan hun ouders. An en ik houden er de theorie op na dat de jongen valer zijn om zodoende wat beter gecamoufleerd te zijn tegen vijanden.

Hebben Koolmezen nog wel natuurlijke vijanden ?

Ik ben bang van niet, roofvogels zijn er amper meer, zeker niet binnen de bebouwde kom, of zijn het ook Kauwen die wel eens een Meesje lusten ?

In de meeste gevallen zijn het katten die als huisdieren gehouden worden die nog wel eens een Mees te grazen weten te nemen. De twee poezen van een vriend brengen ook 2 x per jaar een dooie Pimpelmees in de vroege ochtend op de stoep van de achterdeur. Een onderdanig bedoelde jachttrofee voor de baas.

Maar dat katten en poezen Koolmezen doden is misschien wel goed of anders hebben we over enkele jaren een Koolmezen plaag en hebben de stagiares biologie op de universiteiten weer een extra onderwerp voor een studie.

Wat het eerder aangekaarte habitat betreft: Waarom volwassen Koolmezen zo expliciet van kleur zijn moet iemand me ook maar eens uitleggen.

Het Koolmeesjonkie op bovenstaande foto is aan het eten van een door mensenhanden opgehangen "vetbol voor vogels". Wie dat gedaan heeft weet ik niet maar wat me opviel is dat ze in een plastic plastic netje met een lelijk kleur groen hangen. Die netjes hangen weer aan een dooie boomstam van wat 19 jaar geleden de Kerstboom was. Het ding onderaan in het midden is een ouwe stormlantaarn.

Hoe meer vetbollen hoe beter want dan hoeven de Koolmees ouders geen Rupsen te vangen. Na de reeds eerder getoonde foto's van de Rupsen met grote borstelharen zie ik ook erg uit naar foto's van de Grote Beervlinders die er hopelijk uitkomen.