dinsdag 15 juli 2008


GEWONE BERENKLAUW # 3

SAMENGESTELDE BLOEMSCHERMEN # 2


Ik kondigde het in het vorige bericht al aan, nog een foto van bloemschermen op verschillende bloemstengels van 1 en hetzelfde plant exemplaar dat vlak naast het exemplaar groeit als die op de vorige foto.

Deze Berenklauw soort vind je vrijwel altijd in groepjes en zelden als solitaire exemplaren.

Wat je bij deze deelschermen ziet is dat die aan de buitenkanten bloemetjes hebben en in het midden nog maar net knopjes. Of is het net andersom, dat die in het midden al uitgebloeid zijn en bijna zaden aan het worden zijn ?

Op de foto is het niet goed te zien en toen ik de foto maakte had ik ook niet de tijd om er op te letten. Ik maakte de foto's namelijk terwijl ik op het hoogste punt van de Deutersestraat op de eenbaansweg stond waar die weg over het spoordijkje gaat en waar vroeger een spoorwegovergang was van het Halvezolenlijntje en die weg loopt aan 2 zijden met een flinke bocht en de overgang is nogal een heuvel dus je ziet de auto's van geen van beide zijdes aankomen en de auto's zien dus ook jou niet, een behoorlijk gevaarlijke verkeerssituaties en er rijden erg veel auto's, motoren en zwaar vrachtverkeer, want het is een sluiproute voor het verkeer. Vlak voor de helling (gerekend vanaf de stad 's-Hertogenbosch) staat ook het verkeerbord dat de bebouwde kom eindigt dus dat men sneller mag gaan rijden dan 50 kilometer per uur en er staat een boord dat je daarna desondanks maar 60 kilomter per uur mag rijden met een gemoteriseerd voertuig maar in praktijk scheurt men hier minstens 80 of meer.

Kortom, ik maakte de foto's min of meer met gevaar voor eigen leven en had dus meer oog voor mijn eigen veiligheid en mijn geparkeerde fiets dan voor de details van de bloemen.

Tot slot wil ik ook nog vermelden dat er een oud spoorwachtershuisje staat waar ik qua huidige gebruiker / bezitter / bewoner herinneringen aan heb en naar zat te kijken en in dergelijke situaties moet je er dan wel effe je koppie bijhouden :)

GEWONE BERENKLAUW # 2:

SAMENGESTELDE BLOEMSCHERMEN # 1


Afgelopen vrijdagavond 11 juli had ik de Gewone Berenklauw al gevonden in een berm in De Gement en plaatste er een bericht met foto over op zondag 13 juli.

Dat was een foto van de bladeren die vrij dicht bij de grond blijven en schreef toen ook al dat mijn foto van de exemplaren die ik daar aantrof en waarvan sommigen al bloeiden qua foto's van de bloemen mislukt waren.

Ook schreef ik toen dat ik dat niet zo erg vond en dat ik de plant vast nog wel zou tegenkomen omdat ie vrij algemeen is in bermen en ik dus nog wel andere foto's zou maken van de bloemschermen. Bij deze dus.

De z.g.n. schermen zijn eigenlijk SAMENGESTELDE schermen: op 1 stengel groeien schermen die van zichzelf ook weer uit kleinere schermen bestaan en dat is vrij goed te zien op deze foto. En dan is er ook nog het aspect dat een Berenklauw meerdere stengels met schermen kan hebben die dan dus samengesteld zijn maar ook dat de ene stengel al schermen met bloemen kan hebben die in verschillende stadia verkeren, dus ook schermen waarvan het nog maar net knoppen zijn (en over een tijdje heb je ook schermen met zaden). De schermen met knoppen zijn bovenin en rechts op de foto te zien.

Gewone Berenklauw = Heracleum Sphondylium.

Door het veelvuldige gebruik van het woord schermbloemen zal je wel begrijpen dat ie ook bij die familie behoort, en dat het NOG extremer kan met de bloeiwijze hoop ik aan te tonen met de foto in het volgende bericht.

HONDSROOS # 2:

HET ZAAD: DE Z.G.N. BOTTELS


Rechts op de foto zijn de onrijpe zaadvruchten van de Hondsroos te zien.

Als die zaden, de zogenaamde Rozenbottels, rijpen worden ze oranje achtig rood (of voor de meer artistiekelingen onder u, de kleur vermiljoen) en dan lijken ze qua grootte en kleur wel wat op Cherry Tomaatjes.

Ik geloof dat Vogels ze ook wel eten (maar zeker weten doe ik het niet).

Wat ik wel weet is dat ik de rijpe Rozenbottels vroeger als puber plukte en ik er samen met mijn moeder Rozenbottel jam van maakte. Ik meen dat die Jam soort ook nog wel te koop is (ik zal er eens op letten).

HONDSROOS # 1:

DE PLANT ALS TOTAAL



Dit is em nou, beste Rozenliefhebbers, DE autochtone plant waarvan alle Rozen afstammen. De wilde Roos of officieel de Hondsroos genaamd. Soms zijn de bloemen wit, soms lichtroze.

Tot op de dag van vandaag worden deze onderstammen van deze planten gebruikt om gekweekte Rozen op te enten.

Er bestaan nog 2 soorten "wilde" Rozen en dat zijn de Bosroos en de Duinroos maar die groeien op plekken die je wel zelfs kunt afleiden uit de Nederlandstalige namen en wat minder vaak voorkomen. Die beide soorten hebben ook altijd witte bloemen. De Hondsroos is de meest voorkomende soort en kan zoals eerder gezegd 2 verschillende soorten kleuren hebben qua bloemen, maar die zie je zelden dicht bij elkaar staan. In deze contreien zie je ze vrijwel altijd met witte bloemen.

Hondsroos = Rosa Canina.

Qua familie behoort ie uiteraard tot de Roosachtigen.

Echt hoog wordt ie niet en het is evenmin een keurig struikje zoals al die veredelde Rozen rassen, hij groeit meer in de breedte dan in de hoogte en heeft qua groeiwijze net zoiets als die van Bramen.

Ik heb deze foto en de foto bij het volgende bericht overigens gemaakt schuin tegenover het Leverkruid, net aan de andere kant van het voetpad waar ook Bramen groeien.

LEVERKRUID


Deze plant ken ik ook al vele jaren maar heb em altijd aangezien voor een verwilderde sierplant, want je ziet em nogal eens in tuinen. Echt mmoi vind ik em niet en daarom heb ik er nooit veel aandacht aan besteed.

Qua sierplant blijken er ook diverse cultivars van te bestaan, waarvan sommigen erg groot (lees hoog) kunnen worden. Zie o.a.
en

De exemplaren op deze foto rijken tot ongeveer de hoogte van mijn buik. Ik heb ze gevonden vlakbij het Jacobskruiskruid van het vorige bericht met de rupsen er op en langs het omhoog lopende onverharde voetpad dat ik al eerder noemde richting het spoordijkje.

De plant heeft 2 Nederlandse namen, in tuinen wordt ie meestal Koninginnenkruid genoemd en in de meer botanische en "kruiden-" wereld vanwege zijn medicinale toepassingen Leverkruid.

De naam van de autochtoon inheemse soort is Eupatorium Cannabinum.

Qua familie hoort ie bij de Composietachtigen.

De bloemen trekken veel vlinders aan en dat is ook de voornaamste reden dat mensen em graag in hun tuin hebben.

Qua grondsoort neemt de plant met zowat iedere soort grond genoegen behalve met kleigrond.

RUPSEN JACOBSVLINDER # 2


De foto is maar zeer gedeeltelijk scherp maar toch wil ik de foto tonen omdat je hier een heel aantal van de eerder getoonde Rups ziet zitten eten van de Jacobskruiskruid plant.

Dat is een veel voorkomende giftige plant maar de Rupsen vreten desnoods ook wel andere Kruiskruid soorten kaal en met kaal bedoel ik ook echt superkaal totdat alleen de stengel overblijft.

Doordat de plant giftig is is de Rups en zelfs de Vlinder die daar uit komt ook giftig waardoor beide weer met rust gelaten worden door vogels.

Hoe de Vlinder, overigens een dag-actieve Vlinder soort, er uit ziet kan je zien op


RUPS JACOBSVLINDER # 1


Deze Rups kwam ik ook tegen op het in het voorlaatste bericht genoemde parkeerterrein op een vrijwel kaalgevreten plantenstengel. Ik heb de stengel wat omgebogen om de Rups beter te kunnen fotograferen.

Het is de totale foto, d.w.z. geen uitsnede van een grotere foto. (Ik toon wel eens een uitsnede maar dan laat ik altijd eerst en eerlijk de gehele foto.)

De stengel was dermate kaal gevreten dat ik niet meer kon zien welke plant het was geweest. En een plantensoort is vaak als waardplant een indicatie om welk soort Rups en Vlinder het gaat en dat antwoord vond ik enkele minuten en een tiental meter later en verder. Zie volgende bericht.

ORANJE ZANDOOGJE # 2


Hier een uitsnede uit de vorige foto waarop je kunt zien dat er in de zwarte stippen aan de toppen van de vleugels nog weer 2 witte stippen zitten en dat kenmerkt deze soort.

ORANJE ZANDOOGJE # 1


Omdat ik dus op pad was met die bevriende Vlinderleifhebber en ik ook al in het voorgaande bericht een Vlinder soort noemde letten we daar dus extra op. Bij het parkeerterrein van Staatsbosbeheer vanaf waar je het oude spoordijkje van het vroegere Halvezolenlijnt op junt lopen zagen we deze Vlinder soort heel veel rondvliegen.

Het parkeerterreintje ligt pal tegenover het zijweggetje van de Deutersestraat dat de Honderdmorgensedijk heet en er annu nu niet meer als dijk uitziet maar gewoon een weggetje door de graslanden in de Vughtse Gement waar ook 2 Eendenkooien zijn.

Vlinders fotograferen valt niet mee merkte ik want ze vliegen al dartelend alle kanten op en zie daar maar eens een foto van te maken. Gaan ze op een plant zitten dan klappen ze hun vleugels tegen elkaar dicht en die vleugels zijn aan de onderkant (buitenkant zo je wilt) meestal veel minder fraai getekend en soms dermate dat je de soort er niet eens aan kunt herkennen.

Doen ze zittend op een plant hun vleugels WEL open en je wilt wat dichterbij komen voor een foto dan schrikken ze vaak weer en vliegen weg. Enig geduld is dus wel nodig maar dit exemplaar was redelijk medewerkzaam :)

Het is dus het Oranje Zandoogje dat vrij algemeen voorkomt in ruige graslanden op zandgrond.

Oranje Zandoogje = Pyronia Tithonus.

GROTE PIMPERNEL # 2:

HET BLOEMETJE


Hier het bloemetje van de Grote Pimpernel dat aan vrij lange stengels groeit. Die stengels kunnen tot ruim een meter hoog worden, las ik ergens maar hier waren ze iets van 40 centimeter schat ik.

Als je van dichtbij kijkt is het een heel subtiel bloemetje. Deze foto is ook dermate closeup dat je em veel groter ziet dan in werkelijkheid. In het echt is ie iets van een centimeter in de breedte.

GROTE PIMPERNEL # 1:

DE BLADEREN


Het verste graslandje van de Moerputten langs de Deutersestraat waar ik gisteren (maandag 14 juli) was met een bevriende Vlinderliefhebber was het weitje dat volstaat met de Grote Pimpernel, in de hoop er ook de Vlindersoort het Pimpernelblauwtje tegen te komen.

Helaas was dat niet het geval en dankzij een reactie van JL op een bericht over de Blauwe Knoop weet ik nu dat deze Pimpernel soort wel de waardplant is voor deze Vlindersoort maar dan vooornamelijk om eitjes op te leggen (en dat zal wel allang gebeurd zijn) en voor de rest ook op allerlei andere planten afkomt.

Hierbij toch de bladeren van de Grote Pimpernel want die was ik vrijdagavond vergeten te fotograferen, mede omdat het grasland toen kletsnat was en nu weer droog. Ik heb de foto namelijk zittend in het gras gemaakt.

De plant is redelijk zeldzaam maar ook weer niet dermate zeldzaam dat ie beschermd is of op de Rode Lijst staat. In Vlaanderen en Wallonie staat ie wel op de Rode Lijst.

Grote Pimpernel = Sanguisorba Officinalis.

Qua familie behoort ie tot de Roosachtigen en daar komt er later vandaag nog een voorbij.

REDACTIONEEL

Dat kan ik dus maar beter niet meer doen: 's-avonds aankondigen wat ik de volgende dag van plan ben op de blog te zetten, dat deed ik zondagavond en dat liep meteen al in de soep.

Mijn expeditie van maandag liep nogal uit en ik kwam ook laat thuis en had toen niet meer de energie om foto's te gaan bewerken en verhalen te schrijven. Maar vanaf nu tot uiterlijk middernacht ga ik door met berichten met foto's die ook aansluiten bij die van zaterdag en zondag omdat ik gisteren weer in hetzelfde graslandjesgebied van de Moerputten was als vrijdagavond, en zo blijft het een aaneengesloten serie.

Daarna (later deze week dus) ga ik dan verder met berichten over het Westerpark want daar ben ik de afgelopen tijd ook weer meerdere keren geweest.