NATUURVERSCHIJNSELEN WAAR IK ZOAL TEGENAANLOPEN

DODE KERKUIL

Ook dit vonden An en ik op de al eerder genoemde begraafplaats, een half vergane Kerkuil. Naar we vermoeden een natuurlijke dood gestorven.

We zagen em liggen onder een grote stapel snoeihout van Taxus struiken of heggen. Taxus zie je overigens vaak aangeplant op begraafplaatsen. De boom kan erg oud en dik worden en is ook wel het symbool van lang leven maar evenzeer van de dood.

Als je symbolische betekenis aan deze foto wilt toedichten is dit dus symboliek ten top: een dode KERKuil onder een boom des doods op een begraafplaats. Maar goed dat ik niet bijgelovig ben :)

We wilden de dode Kerkuil niet met onze handen aanraken (ik meende er Maden uit te zien kruipen) en we hebben dus een tak gebruikt om em vanonder de takkenbossen uit te halen en daarmee kwam ie op een voetpad van schelpengruis te liggen en daar heb ik deze foto gemaakt.

We hadden em ook nog omgedraaid, zodat ie op zijn buik kwam te liggen (de zijde die je nu zit) maar die foto van de rugzijde is helaas mislukt. Omdat ie met een gedraaide kop lag hebben we em ook nog op zijn zij gedraaid zodat de oogkassen goed te zien waren. Daaruit kon An afleiden dat het een Kerkuil was. Kerkuilen hebben qua "tekening" een witte "zonnebril" waaraan ze zeer goed herkenbaar zijn. Helaas is ook die foto mislukt. Ook de gehele borst van Kerkuilen is met witte veren bekleed.

Dat ie een natuurlijke dood is gestorven denk ik af te leiden uit het feit dat veel dieren als ze hun dood voelen naderen een beschutte plek zoeken om daar te sterven, in dit geval onder die takkenbos dus.

Kerkuil = Tyto Alba