Stinkende Gouwe
Dit is deel 12 in de serie over Papaverachtigen had ik een tijdje geleden die aaneengesloten reeks berichten al willen afsluiten maar ben het stomweg vergeten.
De foto is al gemaakt op 11 juni en ik vond me toen op het St. Eloispleintje (een "particulier" parkeerterreintje achter het gelijknamige straatje / steegje niet ver bij mijn huis vandaan).
De foto is al gemaakt op 11 juni en ik vond me toen op het St. Eloispleintje (een "particulier" parkeerterreintje achter het gelijknamige straatje / steegje niet ver bij mijn huis vandaan).
Deze plant behoort bij de FAMILIE der Papaverachtigen maar niet bij hetzelfde GESLACHT als Klaprozen en Slaapbollen en allerlei sierpapavers, dus is het een iets verderwegge verwant.
Toch bestaat er wel enige gelijkenis:
- de vorm van de bladeren,
- het bevatten van een melksap.
Dat melksap zit met name in de stengels en het heeft een geel-oranje kleur dat als je het op je handen krijgt een dermate hardnekkige "verfstof" blijkt dat je het niet van je handen afgewassen krijgt maar van je huid moet afslijten en dat kan wel een aantal dagen duren.
Dat sap kan verder geen kwaad en het is zelfs zo dat je in ieder kruidenboek of tegenwoordig iedere website over planten- en volksgeneeskunde kunt lezen dat het sap gebruikt wordt / werd om op wratten te dempen en dat die dan verschrompelen. Dat verhaal is zelfs zo wijdverbreid dat ik het haast genant vind om het voor de 1000e x na te papegaaien :( En of het ook echt werkt weet ik ook niet want ik heb zelf nooit wratten gehad (gelukkig) noch iemand die ik ken.
LET WEL: je hoort mij niet ontkennen dat het misschien wel een acuraat middel is, en ik zeg alleen dat ik er van nabij geen ervaring mee heb, en ik nu eenmaal de attitude heb van "eerst zien, dan geloven" :)
Dat "praatje" dat de plant helpt tegen wratten kent iedereen wel die wel eens heeft zitten neuzen in een kruidenboekje maar vrijwel niemand weet dat het een Papaverachtige is.
Dat "praatje" dat de plant helpt tegen wratten kent iedereen wel die wel eens heeft zitten neuzen in een kruidenboekje maar vrijwel niemand weet dat het een Papaverachtige is.
En verder vind ikzelf eerder een aantal andere oude wetenswaardigheden over de plant wel leuk om te vertellen, te weten:
- De geslachtsnaam van de plant, Chelidonium, betekent Zwaluwenkruid en komt van een oude fabel, waarin Zwaluwen hun blind geboren jongen met het sap van deze plant ziende maken.
- Stinkende Gouwe werd vroeger als artsenijplant gekweekt. Het sap werd gebruikt als oogwater en ook noemde ik al de toepassing als anti wratten middel. Ook zou ie stimulerend op de galafscheiding werken en bovendien pijnstillend werken en dat laatste is weer iets waar ook andere Papaverachtigen om bekend staan :)
- Stinkende Gouwe werd vroeger als artsenijplant gekweekt. Het sap werd gebruikt als oogwater en ook noemde ik al de toepassing als anti wratten middel. Ook zou ie stimulerend op de galafscheiding werken en bovendien pijnstillend werken en dat laatste is weer iets waar ook andere Papaverachtigen om bekend staan :)
Ik had deze plant dit voorjaar al eerder getoond op de blog (15 april 2008) maar toen bloeide ie nog niet en toen vond ik em ook op een plek waar veel plantensoorten niet willen groeien. De plant neemt met weinig genoegen al heb ik wel de indruk dat ie van schaduw houdt, of misschien beter gezegd, liever niet de gehele dag in de (felle) zon staat, want dan verleppen de bladeren snel.
Stinkende Gouwe = Chelidonium Majus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten