NATUURVERSCHIJNSELEN WAAR IK ZOAL TEGENAANLOPEN

WREEDHEID TEGEN DIEREN

Een herinnering uit mijn puberjaren

In een reactie werd geschreven over het levend koken van Alikruiken. Dat dat wreed zou zijn. Misschien wel, maar je kan er ook over discussieren of dergelijke "primitieve" dieren wel pijn voelen. Niemand, ook wetenschappers niet, kunnen dat met zekerheid zeggen.

Het meest wrede dat ik ooit meegemaakt heb was niet zozeer vanwege de pijn die het beestje misschien onderging, maar vanwege de totale onnodigheid ervan. Het gaat over krabben, toen ik het meemaakte was ik 15 of 16 ofzo. Nog voordat ik geinteresseerd werd in inheemse planten was ik in hoge mate geinteresseerd in ongewervelde zeedieren zoals weekdieren en kreefachtigen. Ik wist toen al dat kreefachtigen gemakkelijk zonder 1 of meerdere van hun poten kunnen. Ze heten ook wel tienpotigen, of Latijns-wetenschappelijk Decapoda. Ze hebben 8 (loop-)poten en 2 scharen. 1 van die scharen (de kleinste) is de vangschaar en de ander de kraakschaar (de grootste van de 2). Het is danook erg leuk om krabben (en ook kreeften) te zien eten. Ook is het zo dat krabben als ze tijdens gevechten met soortgenoten of door aanvallen voor vijanden een of meerdere van die poten kwijtraken is er niets aan de hand want ze groeien vanzelf weer aan. Verder kent iedereen wel krabben van het strand of van langs dijken, dat zijn over het algemeen strandkrabben, die lopen over het strand en poeltjes en ook over de zeebodem vlak bij de kust. Echt zwemmen kunnen ze niet, hooguit zich laten meedrijven door de stroming / golven. Maar je hebt in de Noordzee ook diverse soorten die zwemkrabben heten. Vrijwel alle Kreeftachtigen hebben aan hun 8 (loop-)poten scherpe punten maar zwemkrabben hebben aan hun achterste potenpaar een soort peddels waardoor ze een beetje kunnen zwemmen. Net al de meeste krabben laten ze zich ook meevoeren door de golven. Dat alles wist ik al voordat ik onderstaande meemaakte.

Maar eerst een aantal links:

Ter illustratie van die "peddels" bij zwemkrabben zie: http://nl.wikipedia.org/wiki/Afbeelding:Liocarcinus_marmoreus_2.png

Het grootste krabben soort dat in de Noordzee voorkomt is de Noordzeekrab die ook gevangen en gegeten:
http://nl.wikipedia.org/wiki/Noordzeekrab
en
http://www.noordzee.nl/natuur/noordzeekrab.html

Op een najaarsdag mocht ik een keer mee met een vriend en zussen en hun ouders op een zeiltocht met een grote stalen boot vanuit Zierikzee de toen nog open Oosterschelde op waar dus toen nog volop getij was. De boot was niet van die mensen maar mocht geleend worden en ze konden zelf ook niet echt zeilen, dus ging er zo'n typische Zeeuwse zeebonk mee die alles in banen leidde en iedereen instrueerde. Na zo'n 20 km in westelijke richting de Oosterschelde op (dus richting Noordzee) ging het fors waaien en werd er besloten naar de haven terug te keren. Daar eenmaal aangemeerd liep die zeebonk het hele dek af om in hoekjes te controleren op zwemkrabben. Die waren door de flinke golven aan boord gespoeld. In plaats van ze gewoon over boord te gooien pakte ie ze op en draaide alle 10 poten van alle krabben uit met zijn grote kolenschoppen van handen, met een beweging alsof ie een stuk nat textiel uitwringde. En pas daarna gingen ze overboord. Zoals eerder gezegd gaan krabben daar niet van dood maar ze konden dus niet meer lopen of zwemmen laat staan eten. Hoe ze vervolgens aan hun einde kwamen laat zich gissen, hongersdood of zelf prooi geworden.

Ik had NOG een anecdote in dit bericht op het oog in de afgelopen dagen en daar wilde ik een technisch hoogstandje bij plaatsen en dat lukte me niet dus vandaar dat ik het nu pas afmaak en plaats. En toevallig merk ik een uur geleden dat het vandaag weer de jaarlijkse Werelddierendag is en las ik ook dat daarvoor 4 oktober is gekozen ooit omdat de de overlijdensdag was van Francisus van Assisie.