vrijdag 11 april 2008


JONGE MAMMOETBOOM


























Gisteren geen tijd gehad voor de blog.

En vandaag een foto van een jonge Mammoetboom die de gemeente recentelijk geplant heeft in het Prins Hendrikpark (niet ver van de kinderboerderij). Je kunt het plantgat nog goed zien op de foto.

Iemand maakte me er een week of twee op attent en ben vorige week wezen kijken. Dit is de boom in zijn totaliteit en samen met een vriend heb ik em globaal gemeten qua hoogte (via de houthakkers truuk). Hij is zowat 4 meter hoog, dus een Klein Duimpje vergeleken met wat ie kan worden.

Dit weekend (hopelijk mooi weer) ga ik nog een keer terug om de stam te fotograferen.

De Mammoetboom kan, zoals de naam al zegt, een reusachtige boom worden en hij behoort tot de familie der Cipresbomen en het beroemde geslacht der Sequoia's. De grootste en oudste bomen ter wereld uit het Westen van de USA. Zie
http://nl.wikipedia.org/wiki/Sequoia_(geslacht)
(De link werkt niet goed, aldaar even doorklikken, want de pagina BESTAAT WEL degelijk).

Mammoetboom = Sequoiadendron Giganteum. Zie
http://nl.wikipedia.org/wiki/Mammoetboom

Om zo groot en oud te worden als die in de USA hebben ze duizenden jaren nodig en in Europa zijn ze pas in de tweede helft van de 19e eeuw ingevoerd.

Het dikste exemplaar in Nederland staat in Brummen, Gelderland, die heeft bijna een stamomtrek van 7,9 meter (op 1,3 meter hoogte).

Voor wie in de contreien van 's-Hertogenbosch woont en er een fietstochtje voor over heeft kan ook in het weiland van het landgoed de Wamberg in de gemeente Sint Michielsgestel een enorm exemplaar bewonderen. Het landgoed ligt langs de weg van Rosmalen naar Berlicum.

4 opmerkingen:

Anoniem zei

Hoi Anton,

Je zegt o.a. dat de mammoetboom de oudste boom kan worden, maar dat is voor zover bekend in ons tijdvak de Bristlecone Pine oftewel Pinus longaeva (de Methuselah, 4.789 jaar oud). Wel wordt hij zoals je zegt de grootste boom, maar dat moet je zien als meest volumineus qua stam (de general Grant, 1.486,6 kuub). Breder wordt weer de Taxodium mucronatum, oftewel Montezuma Cypress (de Arbol del Tule, 36,2 m omtrek, 11,62 m diameter) en hoger wordt de Sequoia sempervirens oftewel kustsequoia (de Hyperion, 115,55 m hoog, pas in 2006 ontdekt). De hoogste mammoetboom blijft met 93,60 m (pas in 1998 ontdekt) bij de kustsequoia evenzeer zo´n 20 m achter als het gemiddeld verschil in hoogte tussen deze twee sequoia´s.

Anoniem zei

Gevonden op (incluis foto): http://www.hln.be/hln/nl/1236/Opwarming-Klimaat/article/detail/243417/2008/04/15/Oudste-boom-ter-wereld-staat-in-Zweden.dhtml

In Zweden hebben wetenschappers de oudste levende boom ter wereld ontdekt: het is een spar, die wortel schoot na het einde van de laatste ijstijd.

Wortelgestel van net na de ijstijd
Het stuk van de 4 m hoge spar dat boven de grond uitsteekt', de eigenlijke boom dus, is helemaal niet zo oud, maar het wortelgestel van de boom groeit al 9.550 jaar, zo heeft een team van Zweedse wetenschappers geconstateerd.

De eenzame Noorse spar -van het type dat als kerstboom wordt gebruikt om Europese huiskamers mee op te luisteren- werd in 2004 ontdekt. Het is meteen de langst levende geïdentificeerde plant op deze aardbol.

De spar staat op een hoogte van 910 meter in de Zweedse Dalarna provincie.

Zijn ongelofelijk lange levensduur heeft de boom volgens de wetenschappers voornamelijk te danken aan zijn techniek om zichzelf te klonen. De stammen van de Noorse sparren hebben een levensduur van rond de 600 jaar, maar zodra de stam afsterft, komt er een nieuwe te voorschijn uit hetzelfde wortelgestel. Op die manier heeft de boom een zeer lange levensverwachting.

Tot de ontdekking van de oeroude spar in Zweden stond het record voor de langstlevende bomen op naam van de zogenaamde ''bristlecone'' pijnbomen uit het westen van de VS. De oudste daarvan, die in de White Mountains in Californië staat, is 5.000 jaar oud. Dit soort pijnbomen wordt gedateerd door de ringen in hun stam te tellen, maar bij de spar in Zweden is de radiokoolstof-methode gebruikt.

Bergen zorgen traditioneel ook voor een veilige haven voor de oudste bomen, gezien de kleinere competitie die er heerst, en omdat er door de schaarse vegetatie minder bosbranden zijn.

Ondertussen gaat de zoektocht naar nóg oudere bomen verder. De nu gevonden spar zal moeilijk te kloppen zijn, maar er zijn indicaties dat sommige bestanden van de zeldzame Huon-pijnboom in Tasmanië -die ook overleeft door zich te klonen- mogelijk 10.000 jaar oud zijn.

Anoniem zei

Leuk en erg interessant verhaal over die oudste boom ter wereld in Zweden.

Ik vind het alleen wat far fedged / populistisch om de oudrdom van de boom een soort konen te noemen. Klonen is echt een menselijk uitvinding en wordt op haast moleculair niveau toegepast.

In de natuur heet dat gewoon ongeslachtelijke voortplanting wat ook door mensen teoegpast wordt en dan noemt men het stekken of afleggen (is ook weer een verhaal apart wat ik nu niet zal afsteken).

Planten doen het zelf ook door uitlopers en een voorbeeld dat idereen kent is dat van Aardbeien, gewoon een uitloper / zijtak / scheut afscheuren en planten en voila je hebt een "nieuwe" plant maar die is geheel identiek (genetisch) aan de eerdere plant en in zoverre zou je het dus een kloon kunnen noemen.

In theorie heeft zo'n plant (als individu) dus eigenlijk het eeuwige leven en wie weet bestaan er in Nederland (of waar dan ook) wel Aarbei planten die 100en jaren oud zijn :)

Anoniem zei

Hoi Anton,

Je stelt dat als je moederplanten van klonen ook meer mag rekenen, je dan misschien een plant als de aardbei tot oudste levende planten kunt rekenen.

In de botanie wordt inderdaad wel van klonen gesproken, bijv. bij de wijnbouw. Het is gewoon een synoniem voor stekjes. Ik vind echter wel dat in het geval van deze spar een andere situatie aan de hand is, want bij klonen wordt er een nieuw wortelstelsel gevormd en komt de nieuwe plant los van de oude te staan en dat is hier niet het geval. Misschien dat dit in botanisch jargon toch onder klonen valt?

Maar in het bericht van JL wordt helemaal niet gesteld, dat de leeftijd van voorgaande ´klonen´ meegerekend mag worden. Dat is volgens mij ook onmogelijk met de huidige wetenschappelijke methoden. Van iets dat vergaan is kunnen we nog maar moeilijk iets vaststellen. In het artikel is er echter wel iets wat overduidelijk aanwezig is, nl. dat levende wortelstelsel.

De opgetelde leeftijd van de ´klonen´ komt bij deze ´kloonwijze´ overeen met de leeftijd van dezelfde plant, maar bij ´andere´ kloonmethoden heb je nieuwe, andere planten.