DEENSE HOKJESPEUL # 2

De bloemen van deze exemplaren zijn wat meer roze.

De stengels van de plant staan niet rechtop maar zijn meer liggend en met name linksonder op de foto zijn de geveerde bladeren te zien.

DEENSE HOKJESPEUL # 1

Toen ik deze plant agfelopen maandag 14 juli in het Westerpark tegenkwam vond ik het een beetje rare gewaarwording, niet alleen omdat ik em nog nooit gezien had, maar meer omdat ik de bloemen vind gelijken op die van grotere Klaver soorten, terwijl de kleine geveerde bladeren op die van Wikke soorten gelijken.

In de meeste boeken over wilde planten in Nederland is ie ook niet te vinden, ook in de Heukels niet.

Maar in 1 van mijn boeken (dat heel West en Midden Europa beslaat) vond ik em wel en las daarin dat ie van origine uit de lagere delen van de Alpen komt. Andere soorten van hetzelfde geslacht groeien daar zelfs boven de boomgrens.

In datzelfde boek wordt expliciet vermeld dat ie in Nederland en Belgie niet voorkomt en dat ie graag groeit op kalkrijke droge en zandige graslanden. Wat mij betreft is de opmerking dat ie hier niet voorkomt en ook het feit dat de Heukels em niet noemt een bewijs van mijn overtuiging dat veel van wat er in het Westerpark groeit gezaaid is.

Deense Hokjespeul = Astragalus Danicus.

Hij hoort ook weer bij de familie der Lipbloemigen.

Andere leden van het geslacht van wel meer dan 1500 soorten groeien op de steppen in Azie en zijn dan doornachtige bodembedekkers.

MUSKUSKAASJESKRUID # 2:

CLOSEUP BLOEMEN


Gefotografeerd bij mooi zonnig weer afgelopen maandag 14 juli waardoor er in de grootste bloem op de voorgrond zelfs een schaduw is te zien van de stamper en meeldraden.

MUSKUSKAASJESKRUID # 1:

BLOEMEN + BLAD

Ik heb lange tijd getwijfeld maar nu ik beter naar de bladeren gekeken heb ben ik er vrij zeker van dat dit het Muskuskaasjeskruid is.

De bladeren meer bovenaan de stengel zijn vingervormig vertakt (zie foto) terwijl de bladeren aan de voet groter en compacter en meer gelobt zijn.

Muskuskaasjeskruid = Malva Moschata.

Hij komt van origine wel voor in Europa maar de meeste exemplaren in Nederland zijn toch verwilderde exemplaren omdat ie sinds begin 19e eeuw ook als sierplant wordt gekweekt.

De volgende keer dat ik em tegenkom zal ik er eens aan ruiken want ik lees dat ie inderdaad naar Muskus ruikt en dan meer de bladeren dan de bloemen.

WILGENROOSJE IN BLOEI


Vandaag 3 planten uit het Westerpark die ik ongeveer een week geleden gefotografeerd heb en die alle 3 roze bloemen hebben.

Opvallend vind ik dat de meeste autochtone planten in Nederland voornamelijk 3 soorten kleuren hebben: wit, geel en roze + andere paarstinten. Ik vraag me wel eens af of in bepaalde periodes bepaalde kleuren domineren ? Bepaalde kleuren domineren wel bepaalde biotopen, dat is overduidelijk her en der. Maar perioden ? Ik geloof dat de oude filosoof Plato er wel theorieen over had maar het fijne weet ik er niet van.

Andere met name primaire kleuren als (echt) rood en (echt) blauw lijken het minst voor te komen, zo uit de blote bol kan ik qua rode bloemen alleen Klaprozen bedenken en qua blauwe bloemen alleen de zeldzaam wordende Korenbloem en de Wilde Cichorei (die ik de laaste tijd wel vaker tegenkom her en der).

Dit is een heel bekende soort met roze bloemen die veel mensen wel zullen kennen, het Wilgenroosje dat vaak langs slootkanten groeit.

Wilgenroosje = Chamerion Angustifolium (Volgens de Heukels).
(of ook wel: Epilobium Angustifolium, Epilobium Apicatum, Chamaenerion Angustifolium).

TWIJFEL SCHERMBLOEMIGE

Of dit nu een nog jongere fase is van ontluikende bloemen van de Wilde Peen of dat het een ander soort Schermbloemige is twijfel ik over.

Misschien is het wel een ontluikende Gewone Engelwortel ?

Ik ben vergeten de bladeren te bekijken toen ik em vond op 14 juli in het Westerpark.

WILDE PEEN # 3:

JONGE BLOEM


Een closeup van een nog jonge bloem.

WILDE PEEN # 2:

NOG 2 BLOEMEN + 'N BLAADJE


Rechtsonder is ook een klein blaadje te zien, dat ook heel erg lijkt op die van het voedselgewas.

WILDE PEEN # 1:

IN VOLLE BLOEI CLOSEUP


Een schermbloem van de aartvader (denk ik) van ons voedselgewas dat we kennen als Peen of Wortel.

Net als die eetbare heeft ook deze een dikke en lange penwortel, maar dan wit.

Wilde Peen = Daucus Carota.

Deze foto en ook de 2 volgende zijn gemaakt op 14 juli in het Westerpark.

MOERASANDOORN # 2:

STENGEL


Hier een closeup van de stengel met daaraan zowel nog bloeiende bloemetjes, maar ook al uitgebloeide waarvan heel mooi de kelkblaadjes te zien zijn.

MOERASANDOORN # 1:

BLOEMEN


Net als de vorige, de Wolfspoot, is dit ook een Lipbloemige en groeiend in de buurt van watertjes, in dit geval ook weer gevonden op 14 juli in het Westerpark.

Volgens de diverse plantengidsen is ie vrij algemeen maar toch kende ik em totnutoe alleen uit boeken en had ik em nooit eerder in het echt gezien.

Moerasandoorn = Stachys Palustris.

WOLFSPOOT # 2 : IN BLOEI


Net als de Watermunt van gisteren is dit ook een Lipbloemige met bloemetjes die in schijnkransen in de oksels van de bladeren groeien.

Aangetroffen op maandag 14 juli langs een watertje in het Westerpark.

Wolfspoot = Lycopus Europaeus.

Ook over deze plant had ik al eerder een bericht geschreven op 9 mei, zie:

EERDER BERICHT WOLFSPOOT

WATERMUNT # 3: IN BLOEI

Ik heb al meerdere keren geschreven over dit plantensoort en er ook foto's van getoond. Ik had em afgelopen maanden al enkele keren in het wild gevonden maar ook bij diverse vrienden met een vijver daar in de nabijheid van zien staan.

Hier de eerdere berichten:

WATERMUNT Deel 1 (18 mei 2008).
WATERMUNT Deel 2 (19 mei 2008).

Dat was steeds voordat ie bloeide maar een kleine week geleden (11 juli) trof ik em bij 1 van die vrienden bloeiend aan. De lichtpaarse bloemetjes groeien in schijnkransen in de oksels van de bladeren en pas later komen de bloemen ook aan de top van de stengel.

Watermunt = Mentha Aquatica.

Het is een vaste, overblijvende plant uit de familie van de Lipbloemigen.

GELE GANZENBLOEM (?)


Ook deze plant vond ik maandag 14 juli in de berm bij de ingang van die volkstuinen.

Ik durf bijna niet meer te beweren welke soort het is, want ik had em nooit eerder gezien en bovendien heb ik me de laatste tijd eerder vergist.

Gelukkig heb ik de plant ditmaal gefotografeerd zodat ook de bladeren te zien zijn. Ik denk (en hoop) dat het de Gele Ganzenbloem is.

Gele Ganzenbloem = Glebionis Segetum (of Chrysanthemum Segetum).

In de provincies Noord-Brabant en Limburg komt ie redelijk algemeen voor, maar is elders in Nederland een stuk zeldzamer.

Ook weer een lid van de familie der Composieten en familie van de nog meer geel naar oranje neigende sierplant Goudsbloem die ook alweer een populaire droogbloem is.

GROTE KAARDEBOL # 2:

BIJNA UITGEBOEIDE BLOEM

Hier een bijna uitgebloeide bloem. Het roze zijn denk ik de meeldraden. Als die eenmaal uitgebloeid zijn blijft de stekelige zaadbol over.

Heel vroeger had ik em zelf in de tuin en ik herinner me vagelijk dat ie vrij gemakkelijk te zaaien is en ook zichzelf uitzaait als je em met rust laat (niet afknipt om em te drogen).

Net als de Klitten die ik eerder vanavond toonde zijn ze stekelig en dus associeer je het al snel met Distels. Klitten zijn wel net als echte Distels behorend tot de familie der Composieten maar sommigen soorten en geslachten van weer andere leden van die familie hebben toch een ander soort bloemen voor mijn gevoel.

De Grote Kaardebol lijkt met de zaadbol en de stengels ook wel op een Distel maar het is geen Composiet maar qua familie heb ik in het vorige bericht al geschreven.

GROTE KAARDEBOL # 1:

DE GEHELE PLANT


Ook gevonden in de berm bij de ingang van de biologische Volkstuinen van Deuteren:

De Grote Kaardenbol, ook een vrij grote plant die flink groot kan worden, meer dan een meter of soms nog hoger. Vooral bekend als sierplant in tuinen en net als sommige Distels ook bekend uit boeketten met droogbloemen.

Er bestaat ook een soort die Kleine Kaardenbol heet en de bloemen daarvan lijken nogal op die van de Blauwe Knoop en die ik afgelopen weekend op deze blog toonde en toen al vermeldde ik dat ie bij de familie der kaardebolachtigen behoorde maar dat daar enige discussie en systemen over bestaan.

Volgens de wetenschappelijke norm van de Heukels' Flora van Nederland in de laatste 23e druk van 2005 is de Plantenfamilie van deze plant omgedoopt van Kaardebolachtigen tot Kamperfoelie familie. De 23e druk van de Heukels hanteert het APG II systeem. Dat is het meest recente systeem van 2003 qua planten taxonomie.

Dit systeem is de opvolger van het eerdere APG systeem uit 1998. Het grote verschil met eerdere systemen is dat deze beide systemen niet gebaseerd zijn op het totaal beschikbare bewijs, maar op DNA-data. Voor meer info over deze en nog oudere taxonomische systemen:

APG = Angiosperm Phylogeny Group: http://nl.wikipedia.org/wiki/Angiosperm_Phylogeny_Group

Grote Kaardebol = Dipsacus Fullonum (of Dipsacus Sylvestris).

Ook deze plantensoort is als wilde plant ook weer een wettelijk beschermde plant in Nederland.

GROTE KLIT # 2:

DE BLADEREN


Ik denk dat het dezelfde soort is maar zeer zeker een van het geslacht Klit / Arctium.

Ook deze groeit langs de Deutersestraat maar dan meer richting bebouwde kom van 's-Hertogenbosch. In de berm van waar de straat een helling maakt naar de vroegere spoorweg overgang en waar dit voorjaar een nieuwe volkstuin is aangelegd voor mensen uit de wijk Deuteren. De vroegere volkstuinen zijn al eerder opgeheven. Deze nieuwe locatie is een volkstuin met een biologische doelstelling; er mogen geen pesticiden en herbiciden gebruikt worden.

Verdacht toevallig wel dat daar (net als in het Westerpark) bijzondere en redelijk zeldzame planten groeien, zie volgende berichten.

GROTE KLIT # 1: KNOPPEN ?

OF UITGEBLOEIDE BLOEMEN ?


Deze foto heb ik ook nog op maandag 14 juli gemaakt langs het pad tussen het eerder genoemde parkeerterrein en het spoordijkje.

Ik weet vrijwel zeker dat het de Grote Klit is en niet 1 van de andere soorten Klitten (die ook wel eens Klissen worden genoemd).

Als die diverse soorten vlak bij elkaar groeien en bloeien ontstaan er soms spontane en natuurlijke kruisingen.

Volgens mij is de z.g.n. Middelste Klis daar NIET het resultaat van, want die heeft gewoon een tweedelige naam en kruisingen hebben vaak een derde naam als toevoeging.

Laat ik ze even opsommen en met deze (de Grote) afronden.

* Kleine Klit (ook wel Gewone Klit genaamd) = Arctium Minus.
* Middelste Klit = Arctium Pubens, hoewel die naam ook gebruikt wordt voor de Kleine of Gewone misschien toch een kruising.

Al die bijvoegelijke woorden doen het lijken dat het vrij simpel is maar ikzelf vind het eerder verwarrend want juist de soorten met de bijvoegelijke woorden die duiden op de grootte verschillen qua grootte eigenlijk niet zoveel op elkaar. En de Kleine of Gewone is helemaal niet zo "gewoon" want dat eigenlijk de meest zeldzame.

Dan bestaat er ook nog een
* Donzige Klit (= Arctium Tomentosum) en er schijnt ook nog een
* Bosklis (= ? ) te bestaan, en van die laatste kom je in diverse boeken wel de naam tegen maar geen afbeeldingen, noch foto's nog aquarellen ofzo.

* Grote Klit (= Arctium Lappa) is volgens sommige boeken ook redelijk zeldzaam, vooral in deze contreien, en toch kom ik em steeds tegen en ik had em ook al eerder getoond op deze blog, zie:
http://wildetuinen.blogspot.com/2008/04/klis-of-klit-maar-welke-zelfs-dit-is.html

De naam Klit heeft betrekking op het feit dat de hoodjes stekelig zijn en aan je kleding kunnen hechten en ook in de vacht van dieren. De geslachtsnaam van alle Klitten Arctium is afgeleid van het Griekse woord Arctos dat Beer betekent en dat duidt weer op die stekeligheid zoals die van een Berenhuid en ook de soortnaam Lappa van de Grote Kllt duidt daar nogmaals op want dat betekent Vasthoudend.

Of die stekelige dingen op de foto nu uitgebloeide bloemen zijn of juist knoppen die nog moeten gaan bloeien weet ik niet. Als ze echt in bloei gaan zijn ze paars en lijken op de bloemen van Distels.

GEWONE BERENKLAUW # 3

SAMENGESTELDE BLOEMSCHERMEN # 2


Ik kondigde het in het vorige bericht al aan, nog een foto van bloemschermen op verschillende bloemstengels van 1 en hetzelfde plant exemplaar dat vlak naast het exemplaar groeit als die op de vorige foto.

Deze Berenklauw soort vind je vrijwel altijd in groepjes en zelden als solitaire exemplaren.

Wat je bij deze deelschermen ziet is dat die aan de buitenkanten bloemetjes hebben en in het midden nog maar net knopjes. Of is het net andersom, dat die in het midden al uitgebloeid zijn en bijna zaden aan het worden zijn ?

Op de foto is het niet goed te zien en toen ik de foto maakte had ik ook niet de tijd om er op te letten. Ik maakte de foto's namelijk terwijl ik op het hoogste punt van de Deutersestraat op de eenbaansweg stond waar die weg over het spoordijkje gaat en waar vroeger een spoorwegovergang was van het Halvezolenlijntje en die weg loopt aan 2 zijden met een flinke bocht en de overgang is nogal een heuvel dus je ziet de auto's van geen van beide zijdes aankomen en de auto's zien dus ook jou niet, een behoorlijk gevaarlijke verkeerssituaties en er rijden erg veel auto's, motoren en zwaar vrachtverkeer, want het is een sluiproute voor het verkeer. Vlak voor de helling (gerekend vanaf de stad 's-Hertogenbosch) staat ook het verkeerbord dat de bebouwde kom eindigt dus dat men sneller mag gaan rijden dan 50 kilometer per uur en er staat een boord dat je daarna desondanks maar 60 kilomter per uur mag rijden met een gemoteriseerd voertuig maar in praktijk scheurt men hier minstens 80 of meer.

Kortom, ik maakte de foto's min of meer met gevaar voor eigen leven en had dus meer oog voor mijn eigen veiligheid en mijn geparkeerde fiets dan voor de details van de bloemen.

Tot slot wil ik ook nog vermelden dat er een oud spoorwachtershuisje staat waar ik qua huidige gebruiker / bezitter / bewoner herinneringen aan heb en naar zat te kijken en in dergelijke situaties moet je er dan wel effe je koppie bijhouden :)

GEWONE BERENKLAUW # 2:

SAMENGESTELDE BLOEMSCHERMEN # 1


Afgelopen vrijdagavond 11 juli had ik de Gewone Berenklauw al gevonden in een berm in De Gement en plaatste er een bericht met foto over op zondag 13 juli.

Dat was een foto van de bladeren die vrij dicht bij de grond blijven en schreef toen ook al dat mijn foto van de exemplaren die ik daar aantrof en waarvan sommigen al bloeiden qua foto's van de bloemen mislukt waren.

Ook schreef ik toen dat ik dat niet zo erg vond en dat ik de plant vast nog wel zou tegenkomen omdat ie vrij algemeen is in bermen en ik dus nog wel andere foto's zou maken van de bloemschermen. Bij deze dus.

De z.g.n. schermen zijn eigenlijk SAMENGESTELDE schermen: op 1 stengel groeien schermen die van zichzelf ook weer uit kleinere schermen bestaan en dat is vrij goed te zien op deze foto. En dan is er ook nog het aspect dat een Berenklauw meerdere stengels met schermen kan hebben die dan dus samengesteld zijn maar ook dat de ene stengel al schermen met bloemen kan hebben die in verschillende stadia verkeren, dus ook schermen waarvan het nog maar net knoppen zijn (en over een tijdje heb je ook schermen met zaden). De schermen met knoppen zijn bovenin en rechts op de foto te zien.

Gewone Berenklauw = Heracleum Sphondylium.

Door het veelvuldige gebruik van het woord schermbloemen zal je wel begrijpen dat ie ook bij die familie behoort, en dat het NOG extremer kan met de bloeiwijze hoop ik aan te tonen met de foto in het volgende bericht.

HONDSROOS # 2:

HET ZAAD: DE Z.G.N. BOTTELS


Rechts op de foto zijn de onrijpe zaadvruchten van de Hondsroos te zien.

Als die zaden, de zogenaamde Rozenbottels, rijpen worden ze oranje achtig rood (of voor de meer artistiekelingen onder u, de kleur vermiljoen) en dan lijken ze qua grootte en kleur wel wat op Cherry Tomaatjes.

Ik geloof dat Vogels ze ook wel eten (maar zeker weten doe ik het niet).

Wat ik wel weet is dat ik de rijpe Rozenbottels vroeger als puber plukte en ik er samen met mijn moeder Rozenbottel jam van maakte. Ik meen dat die Jam soort ook nog wel te koop is (ik zal er eens op letten).

HONDSROOS # 1:

DE PLANT ALS TOTAAL


Dit is em nou, beste Rozenliefhebbers, DE autochtone plant waarvan alle Rozen afstammen. De wilde Roos of officieel de Hondsroos genaamd. Soms zijn de bloemen wit, soms lichtroze.

Tot op de dag van vandaag worden deze onderstammen van deze planten gebruikt om gekweekte Rozen op te enten.

Er bestaan nog 2 soorten "wilde" Rozen en dat zijn de Bosroos en de Duinroos maar die groeien op plekken die je wel zelfs kunt afleiden uit de Nederlandstalige namen en wat minder vaak voorkomen. Die beide soorten hebben ook altijd witte bloemen. De Hondsroos is de meest voorkomende soort en kan zoals eerder gezegd 2 verschillende soorten kleuren hebben qua bloemen, maar die zie je zelden dicht bij elkaar staan. In deze contreien zie je ze vrijwel altijd met witte bloemen.

Hondsroos = Rosa Canina.

Qua familie behoort ie uiteraard tot de Roosachtigen.

Echt hoog wordt ie niet en het is evenmin een keurig struikje zoals al die veredelde Rozen rassen, hij groeit meer in de breedte dan in de hoogte en heeft qua groeiwijze net zoiets als die van Bramen.

Ik heb deze foto en de foto bij het volgende bericht overigens gemaakt schuin tegenover het Leverkruid, net aan de andere kant van het voetpad waar ook Bramen groeien.

LEVERKRUID

Deze plant ken ik ook al vele jaren maar heb em altijd aangezien voor een verwilderde sierplant, want je ziet em nogal eens in tuinen. Echt mmoi vind ik em niet en daarom heb ik er nooit veel aandacht aan besteed.

Qua sierplant blijken er ook diverse cultivars van te bestaan, waarvan sommigen erg groot (lees hoog) kunnen worden. Zie o.a.

www.waterwereld.nu/leverkruid.html

en

http://www.neerlandstuin.nl/plantenb/eupatorium.html

De exemplaren op deze foto rijken tot ongeveer de hoogte van mijn buik. Ik heb ze gevonden vlakbij het Jacobskruiskruid van het vorige bericht met de rupsen er op en langs het omhoog lopende onverharde voetpad dat ik al eerder noemde richting het spoordijkje.

De plant heeft 2 Nederlandse namen, in tuinen wordt ie meestal Koninginnenkruid genoemd en in de meer botanische en "kruiden-" wereld vanwege zijn medicinale toepassingen Leverkruid.

De naam van de autochtoon inheemse soort is Eupatorium Cannabinum.

Qua familie hoort ie bij de Composietachtigen.

De bloemen trekken veel vlinders aan en dat is ook de voornaamste reden dat mensen em graag in hun tuin hebben.

Qua grondsoort neemt de plant met zowat iedere soort grond genoegen behalve met kleigrond.

RUPSEN JACOBSVLINDER # 2

De foto is maar zeer gedeeltelijk scherp maar toch wil ik de foto tonen omdat je hier een heel aantal van de eerder getoonde Rups ziet zitten eten van de Jacobskruiskruid plant.

Dat is een veel voorkomende giftige plant maar de Rupsen vreten desnoods ook wel andere Kruiskruid soorten kaal en met kaal bedoel ik ook echt superkaal totdat alleen de stengel overblijft.

Doordat de plant giftig is is de Rups en zelfs de Vlinder die daar uit komt ook giftig waardoor beide weer met rust gelaten worden door vogels.

Hoe de Vlinder, overigens een dag-actieve Vlinder soort, er uit ziet kan je zien op

www.xs4all.nl/~werthof/nachtvlinders/sintjacobsvlinder.html.

RUPS JACOBSVLINDER # 1


Deze Rups kwam ik ook tegen op het in het voorlaatste bericht genoemde parkeerterrein op een vrijwel kaalgevreten plantenstengel. Ik heb de stengel wat omgebogen om de Rups beter te kunnen fotograferen.

Het is de totale foto, d.w.z. geen uitsnede van een grotere foto. (Ik toon wel eens een uitsnede maar dan laat ik altijd eerst en eerlijk de gehele foto.)

De stengel was dermate kaal gevreten dat ik niet meer kon zien welke plant het was geweest. En een plantensoort is vaak als waardplant een indicatie om welk soort Rups en Vlinder het gaat en dat antwoord vond ik enkele minuten en een tiental meter later en verder. Zie volgende bericht.

ORANJE ZANDOOGJE # 2

Hier een uitsnede uit de vorige foto waarop je kunt zien dat er in de zwarte stippen aan de toppen van de vleugels nog weer 2 witte stippen zitten en dat kenmerkt deze soort.

ORANJE ZANDOOGJE # 1

Omdat ik dus op pad was met die bevriende Vlinderleifhebber en ik ook al in het voorgaande bericht een Vlinder soort noemde letten we daar dus extra op. Bij het parkeerterrein van Staatsbosbeheer vanaf waar je het oude spoordijkje van het vroegere Halvezolenlijnt op junt lopen zagen we deze Vlinder soort heel veel rondvliegen.

Het parkeerterreintje ligt pal tegenover het zijweggetje van de Deutersestraat dat de Honderdmorgensedijk heet en er annu nu niet meer als dijk uitziet maar gewoon een weggetje door de graslanden in de Vughtse Gement waar ook 2 Eendenkooien zijn.

Vlinders fotograferen valt niet mee merkte ik want ze vliegen al dartelend alle kanten op en zie daar maar eens een foto van te maken. Gaan ze op een plant zitten dan klappen ze hun vleugels tegen elkaar dicht en die vleugels zijn aan de onderkant (buitenkant zo je wilt) meestal veel minder fraai getekend en soms dermate dat je de soort er niet eens aan kunt herkennen.

Doen ze zittend op een plant hun vleugels WEL open en je wilt wat dichterbij komen voor een foto dan schrikken ze vaak weer en vliegen weg. Enig geduld is dus wel nodig maar dit exemplaar was redelijk medewerkzaam :)

Het is dus het Oranje Zandoogje dat vrij algemeen voorkomt in ruige graslanden op zandgrond.

Oranje Zandoogje = Pyronia Tithonus.

GROTE PIMPERNEL # 2:

HET BLOEMETJE


Hier het bloemetje van de Grote Pimpernel dat aan vrij lange stengels groeit. Die stengels kunnen tot ruim een meter hoog worden, las ik ergens maar hier waren ze iets van 40 centimeter schat ik.

Als je van dichtbij kijkt is het een heel subtiel bloemetje. Deze foto is ook dermate closeup dat je em veel groter ziet dan in werkelijkheid. In het echt is ie iets van een centimeter in de breedte.

GROTE PIMPERNEL # 1:

DE BLADEREN


Het verste graslandje van de Moerputten langs de Deutersestraat waar ik gisteren (maandag 14 juli) was met een bevriende Vlinderliefhebber was het weitje dat volstaat met de Grote Pimpernel, in de hoop er ook de Vlindersoort het Pimpernelblauwtje tegen te komen.

Helaas was dat niet het geval en dankzij een reactie van JL op een bericht over de Blauwe Knoop weet ik nu dat deze Pimpernel soort wel de waardplant is voor deze Vlindersoort maar dan vooornamelijk om eitjes op te leggen (en dat zal wel allang gebeurd zijn) en voor de rest ook op allerlei andere planten afkomt.

Hierbij toch de bladeren van de Grote Pimpernel want die was ik vrijdagavond vergeten te fotograferen, mede omdat het grasland toen kletsnat was en nu weer droog. Ik heb de foto namelijk zittend in het gras gemaakt.

De plant is redelijk zeldzaam maar ook weer niet dermate zeldzaam dat ie beschermd is of op de Rode Lijst staat. In Vlaanderen en Wallonie staat ie wel op de Rode Lijst.

Grote Pimpernel = Sanguisorba Officinalis.

Qua familie behoort ie tot de Roosachtigen en daar komt er later vandaag nog een voorbij.

REDACTIONEEL

Dat kan ik dus maar beter niet meer doen: 's-avonds aankondigen wat ik de volgende dag van plan ben op de blog te zetten, dat deed ik zondagavond en dat liep meteen al in de soep.

Mijn expeditie van maandag liep nogal uit en ik kwam ook laat thuis en had toen niet meer de energie om foto's te gaan bewerken en verhalen te schrijven. Maar vanaf nu tot uiterlijk middernacht ga ik door met berichten met foto's die ook aansluiten bij die van zaterdag en zondag omdat ik gisteren weer in hetzelfde graslandjesgebied van de Moerputten was als vrijdagavond, en zo blijft het een aaneengesloten serie.

Daarna (later deze week dus) ga ik dan verder met berichten over het Westerpark want daar ben ik de afgelopen tijd ook weer meerdere keren geweest.

ONBEKEND

Ook deze vond ik vrijdagavond in een graslandje bij de Moerputten. Waar precies weet ik niet meer.

Oppervlakkig gezien lijkt het wel op een aar van een Grassoort maar gezien de bladeren zal het geen Gras zijn. Toch eerder een kruidachtige plant en qua vorm heeft de aar ook iets weg van een Kattenstaart maar ik denk dat dat het evenmin is.

Of deze aar de volwassen bloemen vormt is me ook niet bekend, misschien is ie pas gaan bloeien en worden de individuele bloemetjes nog wel groter. Des te vervelender dat ik niet meer weet waar ie stond want anders kon ik het in de komende week (of weken) nog eens beter gaan bekijken.

Ik heb al in 1 van mijn plantengidsen zitten zoeken puur op foto's maar kon em niet vinden, maar intussen heb ik bijna 10 plantengidsen en flora's dus zal ik ze er allemaal nog eens op nakijken, maar als er iemand is die em wel herkent dan houd ik me aanbevolen het via een reactie te melden.

En ter afsluiting voor vandaag:

- Binnenkort ga ik een vergelijkend artikel schrijven over al die plantengidsen en flora's (zodra ik de voorlopig laatste heb gekocht).

- Morgen ga ik weer op pad naar diverse locaties en morgenavond plaats ik dan weer wat berichten met foto's van planten uit het Westerpark.

VEENPLUIS

Deze plant (die ik ook afgelopen vrijdagavond vond op een van de eerder genoemde graslandjes) was ik bijna vergeten.

Omdat het een uur voordat ik daar was nog flink geregend had waren deze zaden kletsnat en daarom had ik er twee stukjes vanaf geplukt en mee naar huis genomen om het zaad in een klein potje water te laten drogen.

De Veenpluis wordt samen met nog een een aantal soorten Wollegrassen genoemd maar in feite is het helemaal geen echt Grassoort maar behoort tot de Cypergrassen en ook dat zijn geen echte Grassen maar er slechts op gelijkend. Voor meer info hierover zie:

http://nl.wikipedia.org/wiki/Cypergrassen

Veenpluis = Eriophorum Angustifolium (of Eriophorum Polystachion).

Zoeven vond ik het potje waarin ik ze had gezet terug in de keuken en heb er deze foto van gemaakt en zoals wel te zien is heeft de camera er flitslicht voor gebruikt.

Om een idee te geven van de grootte: de opening van het glazen potje waar ze in staan is 2,5 centimeter breed.

BLAUWE KNOOP # 2:

MEER WITTE BLOEM


Soms zijn de bloemen dermate lichtblauw dat het bijna wit lijkt. Deze bloem is wat jonger dan die in het vorige bericht waar de vruchthoofdjes al behoorlijk van waren uitgevallen.

De bloemen zijn zeer geliefd bij Bijen maar ook bij diverse bijzondere Vlindersoorten zoals Moerasparelmoervlinder, Geelsprietdikkopje, Zilveren Maan, Klein Koolwitje, Klein Geaderd Witje en nog diverse soorten Vlinders die alleen een Latijns-wetenschappelijke naam hebben.

BLAUWE KNOOP # 1

BLAUWE BLOEM


Ook vrijdagavond gevonden in een van de graslanden langs de Deutersestraat.

De plant ontleent zijn Nederlandse naam aan de kleur (die ikzelf overigens liever lila zou noemen) en de vorm van de bloem die knoop- / bolvormig is).

Of er ook een verband bestaat met de uitdrukking "van de blauwe knoop zijn" voor personen die principieel geen alcoholhoudende dranken gebruiken weet ik niet. Wel las ik ergens dat ie vroeger gold als afweermiddel tegen hekserij. Misschien bestaat er een verband want die middeleeuwse Gristenen hielden er wel meer rare bijgeloven op na. Zo bestaat er ook een verhaal dat de duivel uit woede een stuk van de wortel afhaalde en inderdaad heeft de penwortel een soort raar uiteinde en dit las ik ook pas achteraf maar desondanks zou ik em niet uitgegraven hebben om het zelf te aanschouwen.

Hij is redelijk zeldzaam behalve in laagveengebieden en staat ook op de Rode Lijst van Nederland van 2002. Op het graslandje waar ik deze vond stonden er desondanks best veel.

Blauwe Knoop = Succisa Pratensis (of Scabiosa Succisa).

Hij behoort tot de familie der Kaardebolachtigen (al bestaan daarover verschillende academische opvattingen waar ik later op terugkom) en inderdaad lijken de bloemen van Blauwe Knoop en de Kleine Kaardenbol nogal op elkaar.

GEWONE BERENKLAUW # 1


Ook vrijdagavond gevonden, de vrij algemene Gewone Berenklauw die sinds decennia qua bekendheid overschaduwd wordt door de exotische Reuzenberenklauw.

Deze is autochtoon in Nederland en ik vond er in een berm in De Gement een heel aantal. Ook bloeiende maar helaas is mijn foto van de witte schermbloemen mislukt. Maar ik kom em vast nog wel eens tegen en dit jaar had ik em al eerder in een berm zien staan maar toen ik daar later naar terugging met camera was die berm al gemaaid.

Dit exmplaar moet nog gaan bloeien, dat zijn de lichter gekleurde uitlopers in het midden van de foto; de stengels schieten dan flink omhoog tot ongeveer een halve meter en vormen dan bovenin de schermbloemen.

Gewone Berenklauw = Heracleum Sphondylium.

WATERAARDBEI

Ik heb me laten vertellen dat dit Wateraardbei is. Gevonden tussen dermate dichte begroeiing langs een slootkant dat ik niet de gehele plant inclusief bladeren kon fotograferen.

Ik vond em ook weer vrijdagavond 11 juli langs dezelfde slootkant waar ik ook die Wolfspoot met Insekt erop vond.

Ik vermoed dat dit uitgebloeide of dichte bloemen zijn maar zeker weten doe ik het niet want het was de eerste keer dat ik em vond.

Hij is tamelijk zeldzaam behalve in laagveengebieden en is in de laatste decennia in ieder geval dermate in aantal afgenomen dat ie sinds 2002 op de Rode Lijst staat.

Wateraardbei = Comarum Palustre (of Potentilla Palustris).

Hij behoort tot de familie der Roosachtigen en de bladeren zien er ook een beetje uit als van andere Aardbei soorten.

KALE JONKER (# 2: BLADEREN)

Dezelfde plant maar nu wat lager aan de stengel gefotografeerd zodat je ook de stengel en bladeren kunt zien.

KALE JONKER (# 1: BLOEIEND)

Hier nog een Distelsoort die je niet zo snel in urbane omgeving tegenkomt maar eerder in graslanden waar ik em vrijdagavond 11 juli ook vond, ergens in een grasland langs de Deutersestraat.

Dit exemplaar vertoont diverse stadia, onderaan de stengel het zaad, bovenin opengaande knoppen en in het midden de bloemen.

Hoe ie aan zijn Nederlandse naam komt weet ik niet. Vooral als je de naam vergelijkt met die van andere Distelsoorten vind ik het een beetje rare naam en ik kan ook niet zeggen dat ie zo kaal is, zie volgende foto.

Kale Jonker = Cirsium Palustre.

LANDSCHAP EN ECOSYSTEEM

GRASLANDEN

Ik plaats maar zelden landschaps foto's maar hier is er weer eentje. Gemaakt vanaf ongeveer de plek waar ik ook dat beest aantrof op die Wolfspoot plant.

Ditmaal toch een landschaps foto om een beetje een indruk te geven van het gebied dat ik in de eerdere berichten noemde.

Het zijn min of meer ((of echt ?) beschermde graslanden waar ook geen koeien ofzo grazen. Het gaat er om de speciale flora en fauna.

Qua ecosysteem durf ik het niet echt met deskundigheid te omschrijven. 1 ding is zeker, het is laaggelegen en drassig, maar of het nu allemaal schrale grond is, zandgrond, kalk of stikstofhoudend of aan het verzuren is, daar weten anderen veel meer over dan ik.

Mooi is het in ieder geval wel en gelukkig worden auto's er in de toekomst uitgebannen, goed voor het ecosysteem maar ook voor fietsers die er op de smalle landweggetjes af en toe het leven niet zeker is :)

De foto is gemaakt ongeveer een half uur voordat de zons onderging. En aan de horizon zijn de bossen van Vught te zien.

Morgen nog een serie berichten met foto's van plantensoorten die ik ook gisteravond tijdens het fietstochtje heb gemaakt.

IS DIT SOMS EEN TEEK (?) # 2

Volgens hetzelfde procedee; een uitsnede uit de vorige foto.

De vriend met wie ik onderweg was geweest opperde nadien bij het zien van de foto dat het misschien een Teek is.

Het beestje was iets van 2 millimeter groot.

In mijn Insektengids kan ik Teken helemaal niet vinden als zijnde een Insektenfamilie of -orde.

En als het een Teek is verbaast het me ook dat ie het blad van die Wolfspoot plant zou hebben aangevreten want ik dacht dat Teken zich voedden door bij dieren iets in de bloedbaan te brengen of aftappen ofzo.

Voor mij is dat hele Insektenrijk nog steeds 1 groot mysterie :(